Peràulas chi torran
di Franco Piga

Peràulas intendo e nd’apo intesu
nadas in chentu limbas diferentes:
peràulas allegras, innotzentes
e sàbias, pesadas, importantes,
puru macas o fritas, arrogantes,
e àteras, chi mancu apo cumpresu.

Ma b’at peràulas chi sempre m’ispantan
e mi tocan su coro e mi l’astringhen,
chi a pensare mi giughen e ispinghen
in ammentos e sonos chi consolan.
Peràulas ch’in mente andan e bolan
e acùa, cun megus sempre cantan.

Sun cussas chi piseddu ap’iscultadu
e manu-manu apo puru apresu,
sas mezus melodias ch’apo intesu
fin dicios, arrejonos, poesia,
e totu ischian custa limba mia
sa ch’in medas an poi abbandonadu.

Ma como, a una a una sun torrende
e dulches las intendo fentomare,
peràulas chi torran pro ammentare
cantu ‘alet custa limba e su rispetu.
Fin arrumbadas, mudas in s’isetu
e como a boghe manna sun giamende.

Medas ammentan e, nde so seguru,
peràulas chi fin fatas de mudine;
cando, cun sabiesa chentza fine
a faeddare fin manos e caras,
chi meda naraian, chentza laras,
e mi fin poesia cussas puru...

3° Premio ex aequo al Premio Biennale di Poesia in Lingua Sarda “A pes de Santu Padre” di Bortigali