Paesi
di Giulio Cossu

Ansia di paesi poaru, casi di petri ‘icini,
sureddhi in disisperu, senza lussu e calcina.
Acciuttulati murini di stritti
sutt’a unu celi chi no ha fini.
Mi dummandu
cos’è chici la ‘ita:
disiciu d’un altu dumani,
disiciu d’un altu pani
chi legghju in dugn’occhj mutu
di ghjenti pusata a lu soli.
Aspittà in biddhuti sculuriti
l’invitu chi veni da la tarra
cu la so’ alba spinta
pa’ li cheddhi famiti.
O chist’arricà l’ea illa pinta
da la funtana amica,
in brocchi di ‘eldi ‘ecchju
pa’ laà l’appusentu.
Chi tuttu fussia volarìa
sonu di campana cuntentu
e tuttu gala di musiga
dapoi di lu ‘esparu lentu.
Però mi pari chi tuttu
sia illa mustra di fiori rui
chi un balcu bastaldu
faci a lu celi biaittu.
Poaru balcu,
chi come noi ha la folza,
cu la so’ furia di sangu
di fiurì comu po’,
da una simenza chi lu ‘entu,
in una petra calputa,
lacat’ha illu campanili
misaru di la ghjesgia.