Nostalgia in notte de luna
di Gavino Muraglia

Dai sa turre antiga doriana,
sentinella seculare a sas Caldanas,
in notte a lughe de luna,
fisso ammaliadu sutta a pese,
riu Mannu
maestosu, lughente e chetu,
ch'iscurrit, lentu che gigante,
in su campu rigogliosu de Coghinas
e poi, quasi a giogu,
si unidi, s'abbrazzada e s'abbentada,
in d'unu amorosu amplessu cun su mare.
Sas biddas de accantu,
sunu tottu illuminadas;
parene istellas faladas dai chelu,
a coronare sas abbas in amore,
comente s'Eternu at disizadu.
Abbas e biddas suni in festa!
Deo invece, arrumbadu a sa turre,
incantadu de s'eventu, so tristu
ca non bido, mancu lontanu bidda mia,
inue b'ada amplessos violentos de rios,
cuados tra cannas, tamaritos, salighes e ruos
e-inue c'apo su coro
e-i s'istella, chi mi lughet
s’anima e-i sa vida.