Nae, proite?
de Antonio Altana

Cumpanzu pensamentu tristu, solu,
ti miras s’unda chi sulciu buluzat.
Cristas infustas, luna chi chiscuzat
cuddos tuos dissignos remonidos,
in sas pidigas calas ingullidos
pro mantenner calmadu s’oriolu.

B’ogo sas manos dae sas busciacas
ue mi giuto fatu donz’ ispera,
ma frita tramuntana gherriera,
sas ungias cancareit chin puburustu,
si chi su tuddu paris a s’assustu
mudende fit casteddos in barracas.

E si, chi saludei a trallellera,
muzere mia cun sos tres minores,
pro addulchire totu sos timores
in cussos ojos pedende proite
a sos mios ch’isperan chi cuite’
a mover cussa calma curriera.

Solu, tremende in mesu su mare
cunfundo cun su bantzigu s’istadu,
e utios chi entu m’at mandadu,
ana infustu ateros utios
inue fin pintados fizos mios
ponzend’in manos basos a bolare.

Prite cust’angustia, trista nae
chi m’intuddis carena cun su coro?
Prite mi pones sos pinzos ch’adoro,
tropu atesu dae bratzos mios?
Prite b’agnanghes aspros disafios
a cuddos chi serrados fin cun giae?

E como, briu de dulches afetos
mi torras in feridas sambenosas.
Nae, proite de totu sas rosas,
aspra, pones in manu sol’ispinas?
Ite pretenes, ite mi destinas?
Cantos nde devo suer de apretos?

Prite m’as incutidu tant’amore
in custu coro a tzocos e fuas,
chi chilco tra sos batidos sas cuas
pro narrer a sos mios – Bos adoro –
Ca si no, cussas venas de su coro
s’afien, mossigadas de dolore.

Prite fortzas chi tanche pibiristas
e m’indulchis in laras cussu sale
cun alidu chi das manantiale
cun nuscos de sos lizos chi non ido?
Non agnangas amore si m’ischido,
ateras non bind’at lagrimas tristas!

(2° Premiu Pasada 11/ 08/2012 )