Morte brullana
di Gigi Piu

Tiant esser sas batoro ‘e manzanu
ch’apo ‘idu in su sonnu una signora,
m’at nadu: “Pesadinde conchi-canu
teves benner cun megus ca est ora”.

Fit sèria, fit fea, acuguddada,
cun d’una farche atacada a su chintu,
li fato sa pregunta de istintu:
“Chie ses e da chie ses mandada?”.

Issa m’at nadu: “Non fetas su forte…
non tenzo nudda de t’ispiegare,
ma pro chi l’iscas deo so sa morte
bénnida aposta pro ti che leare”.

Gesu Maria, e ite incontru feu!
Non poto aer custa mala sorte,
su mi narrer chi fit signora morte
dogni chirritzu s’est pesadu reu.

Sende assustadu, a trémula, cunfusu
li naro: “Morte cara, pro favore!
leadiche a compare Sarbadore
chi tenet norant’annos e piusu”.

Ma issa pius lestra ‘e un’assile
a mie m’at leadu a sa fidada,
m’at iscutu unu corpu a su ‘atile
e che so rutu che pira mazada.

E dae cussu corpu, àteru die
mi nde soe ischidadu in s’ispidale,
cun totu chi non fit corpu mortale
dóighi dies soe ‘istadu inie.

Deo chi non mi so mancu difesu
creo chi m’at difesu su Signore…
Poi de pagas dies apo intesu
chi fit mortu compare Sarbadore.

Pagas notes a coa dae nou
mi torrat sa signora in bisione,
e m’at nadu: “Teniasa rajone
chi tocaiat a compare tou”.

Trofeu “Costantinu Cossa” - Prémiu de poesia in limba sarda “A pes de Santu Padre” – VI Editzione Bortigale 16 de Sant’Andria 2019