Mariposas........
de Antonio Sannia

Pesadebos in bolu mariposas,
e su chelu prenade de lugore,
tinghide cun sas àlas donzi frore,
faghide ch'assimizen a sas rosas

Si cherides bolande in sas àeras,
sas tintas che furade a s'àrcu 'e chelu,
chirrade su biancu d'un anghelu,
su 'irde ch'in su sinu an sas isperas.

Cun su grogu, chi brillat in sa rena,
indorade sa luna e sos isteddos,
de sas isposas sos bellos aneddos,
e su coro, bogandeche 'onzi pena

Si podides sas undas de su mare,
tinghidelas cun tantu veru amore,
ca como las an tintas de dolore,
provade, su nieddu, a che l' 'ogare.

Tottu paris unidos, sorres caras,
a manu tenta cun su ballu tundu,
dipinghide sas biddas de su mundu,
cun su colore caldu de sas laras.

Chircade in Mamujada isoccadores,
chi giutan sogas carrigas de oro,
abbratzen cun affettu, cun decoro,
betzos, pitzinnos, mannos e minores.

Cun sa pedde chi tenet donzi frade,
tinghide su desertu, sa natura,
chi tottu siat logu d'ermosura,
unu chelu de sola veridade

E cuntentas bolade tottu umpare,
si b'at bisonzu regalade azudu,
carignade cun manos de belludu,
contade sa bellesa de s'amare.

Cando frittu s'iscuru at a calare,
an isvanire tottu sos colores,
a campu an a bessire sos valores,
de sentidos chi faghen sonniare.

E cuntentas a palas de su monte,
su sole accumpanzade a si dromire,
cun cussas tintas cras an a naschìre,
abbreschidas de gosu in s'orizonte. Antonio Sannia

Menzione d'onore sezione rima del XIX Premio di poesia "Santa Barbara" - Silus 2013