Mannoi Bisaviu
di Tonino Fancello

T’happ’a chircare in artu in sas aeras
“ue sos isteddos ballan chin su entu
e sa luna sedatat su mementu
in sas trumbas chi sonan sos cussizos
“ue s’anima sa luche sos michizos
comentan de sa terra sas isperas.

T’happ’a chircare postu a una pinna
iffundu‘e su nuraghe sepellidu
“ue sa terra su semene chistidu
lassat sos testamentos de cuss’era
in sos passos d’antiga caminera
trampistande sa macra‘e sa Sardigna.

T’happ’a chircare in sas lunas de ocu
in s’arrastu‘e miliares isconnottos
o in predas de sos montes bene cottos
da-e su sole da-e s’abba da-e su entu
“ue sa luche hat presu su mementu
de custa areste terra a disaocu.

T’happ’a chircare istudande su mare
in cussas abbas virdes tempestosas
a caddu ‘e cussas undas sermentosas
po che ide’si che ses intas in cue
o si che ses iffundu ruttu o inue
inue ti ses chertu derramare.

T’happ’a chircare intro‘e campusantu
iffundu‘e carchi rughe loricà
po ide in sa berritta prudicà
sa manza‘e su sudore‘e su coratzu
“ue sa limba hat presu su limbatzu
in su rosariu areste‘e cussu prantu.

T’happ’a chircare in cust’anima mia
“ue sa madriche est posta in cust’eressia
“ue su sambene uguale sa cussiessia
lampizat chin sos ojos de cust’era
e brinchiat torra in custa caminera
chin sos passos antigos d’Eremia.

1- Premio concorso Remundu Pira a Villanova Monteleone 1997