Ma si zirat su ventu...
de Salvatore Ladu

Sezidu a pinn’ in manu ’e bona muta
Cherzo pintare unu vozu biancu
Disizzande de podere assumancu
Cumandare su mundu calchi iscuta
Pro curare sas venas d’abba bruta
Sambenosa verída in su viancu.
Idende mamas, chi si pesan fizos
A sinnu sanu, innidos che lizos.

Frores agrestes de campu accoglinde
Allentoridos friscos su manzanu
De mustrare a su sole a matt’in manu
Sole ch’in sa petorra ider naschinde
Che unda ’e paghe, sos rajos partinde
Tantu a crieddu, cantu a pili canu.
Unu disizzu allutu ’e poder dare
Ispigas d’oro prontasa a messare.

Est de fruttu su semene ’e s’amore
Cand’in petorra creschet prepotente
S’amore pro sa paghe, pro sa zente
Chi su pane si buscat cun suore
Dae s’altu los mirat su Sennore
Si an prozettos sanos in sa mente
Ma chie survat fogu istede attentu
Sa vramma zirat, si zirat su ventu.

E chi zirat su ventu, l’amus bidu
Cando moriti sa lughe ’e sa resone
Meres ch’aian dentes de leone
Andare murri bassos e fiaccos
Cantos de cussos torrande teraccos
Bintos e masededdos che anzone
Non credende de bidere unu die
Coros de perda moddes che su nie.

L’ido torrande che veranu in frore
Su risu in custa terra isconsolàda
Fininde sa prus cruda temporada
S’unda malinna, bentu e nieddore
Chinta ’e siguresa e bon’umore
Sa zente de cust’isola istimada
Esa bandera ’e paghe isprata a ventu
Supra ’e su canudu Gennargentu.

Premiu Ottava Bella - XXXI Premiu Logudoro - Otieri 2012