Lughes fin’a s’iscuru o idha mia
de Giuseppe Concas

In bellu situ Bolotana sese
coronadu de ‘irde pro cumpensu
su monte chest’unu bene immensu
e su campu chi tenese in pese.

Palai ‘e su Marghine sa mole
che magica bacheta tarda s’ora
est de colores bella s’aurora
meravizosa prima ch’intret sole.

De notte a s’iscuru idha mia
ti dat sa lughe sa mama natura
da istedhos istellas sa figura
faghene riposandhe cumpanzia.

Creschet prospera ‘onzi criatura
mit’e sanasa sun sas istagiones
e abreschindhe cantan sos puzones
cun sonos musicados a mesura.

Si presenta de nou s’arborinu
e de fronte su sole ch’ispuntada
che faru luminosu ti puntada
dat calore a tottu su terrinu.

E arbur’e fruttos dat sa vida
no trascurandhe mancuna sementza
manc’una die ti faghet assentza
dandhedi recupensa saborida.

E ammirada pro meritos tales
e dae sos istranzos ch’intendhimos
noisi sos valores connoschimos
ma non a fundhu su bene chi ales.

Bolotana, 19-09-2011