Limpios orizontes
di Vittorio Falchi

Istasero du bentu frusciat
in mesu sas cannas in s’oru de su riu
cìu-cìu, puzoneddos in su nidu.
Forsis benit a pioer subra sas roccas
de granitu in su monte.
Cheria ischire da ue benin sos cantaros
de sas abbas perennes
e da ue sos profumos de sas rosas de maju.
Cheria connoscher su logu
inue naschen sos bentos
ei sas covas inue han ausentu a de notte.
S’amore de una femina naschet
forsis dae profundidades arcanas
comente onzi manzanu dae neulas fittas
ispuntat su sole
e creschet poderosu comente creschet sa die
e donat sabores a sa vida finas a sero
a s’interrighinada cando dormin
sos coros de sas frommijas
subra sas fozas de su laru.
Cherzo regoglier manadas de fiores de monte
pro mi giugher a domo sos colores masedos
de s’antiga innossenzia furada in Eden
dae furones de vidas eternas.
E los cherzo ponner in sa pastera
de su balcone meu a cara a mesudie
isettende chi s’abba chi falat dae chelos
limpiet sa carrela dae sas imprentas
de zoos e de rodas e de chircios de ferru.
M’haian rosigadu su coro
immaginarios sorighes de neula
e bidia s’ischeletro meu ispulpadu
dae sas dentes acutas de sa filosofia umana.
Ma bidia isperas de lughe intrare
tra su maccu macchine e s’intelligenzia
cando unu ‘entu potente isperrumaiat
onzi cosa in pentumas abissales.
Mi so isoltu da ispantosas trobeas...
como s’orizonte meu est pius nettu.

16 de santaine 1993