Itaca e Sardigna
di Vincenzo Pira

Cando cuminzas a viazzare
disizzati chi duret meda,
oro, timanza e seda
de Bisanzio o Itaca as’amare.

Muntones de isiones as a pessare
non timas sas abbas nechidàs
ca sas tantas penas acatàs
dae su coro as’ a poder inneddare.

Lassa chi t’intren in manos
contos, libros e papiros
impara peri sos sospiros
de sos savios e marranos.

E si su sufrimentu
est in totue dolorosu
ista sempere disizzosu
de donnia isperimentu.

Sardigna t’at dau su mare
E unu iazzu tribolau
In cussu c’as imparau
Ch’est sa richesa de abalorare.