Ischìglias
de Vittorio Falchi

(s’anniversariu)

Barantachimbe ischiglias an sonadu
che caddos chi currinde cazzan fogu.
Nos parit unu sonniu, unu giogu
Su tempus lestru chi si ch’ est andadu.

Sas dies longas si che sun fuidas
che las amos addae de sas palas,
an perdidu sas pumas de sas alas
columbas arestadas istasidas.

E cras? Ne oriolu ne afrenta
o liju o isdeoltu su terrinu
in coro nostru est giaru su caminu
lu percurrimos totu a manu tenta.

Sun abertas sas giannas de sa vida
intro sos aposentos de s’ amore
sos istantes sun ticos de licore,
bufamos chi sa cursa no est finida.

Nos inghirian rosas profumadas
E rizolos de abba cristallina;
tèbia a sero si pesat sa frina
sa notte sas aeras isteddadas

e su lugore de sa luna manna
ammantan custas oras de ambaghe,
intran in domo garrigas de paghe
in barcones abertos e in gianna.

A ti nd’ammentas? Cantos orizontes
amos giradu e cantas camineras
cando rujas che fogu sas aeras
azzendian sas cristas de sos montes.

Tando currimis caddos vigorosos
cun coro e cun sentidos de ispantu,
su mele de sa vida fit incantu
fit istima, fin giogos amorosos.

Oe tenimos caminos de seda
no amos presse, podimos pasare,
passizamos in s’ oru de su mare
tempus de faeddare nd’ amos meda.

Nd’ an a sonare àteras ischìglias
ite bisonzu b’at de las contare ?
Sa vida ancora podet regalare
a miza e mizas dulches meraviglias.

 

V° Premiu - Tema: Su giogu de sos sentidos - Premiu Logudoro - 2008