Innanti 'e sos adios
de Eliano Cau

Innanti ‘e sos adios,
turmentadu a de notte in dudas feas
e rànchidas pelèas,
m’agatto presoneri in disafios,
ca sos fastizos mios,
persighidores che cane felosu,
in sonnos e disvelos,
affogos e anelos,
cherzo abblandare cun coro isperosu.

Tota vida impreadu
Istèsi in chirca ‘e semenare paghe,
in sole o in umbraghe,
e mai da incue apo faltadu,
assegus de su fadu
e de s’alentu meu in disisperu,
sighinde s’oriolu
de tenner su consolu
in s’omine annoadu verdaderu.

Ma pienos de feles
Medas bestint sos pannos de gherreri,
infattu a su tramperi
chi los cheret teraccos e mavèles,
e cateddos fideles,
avvilidos e turpos e cagliados,
sighinde sa tarea,
e sa peus bidea
chi brotat dae animos malvados.

Inarborare dia
differente pandela a sa Sardigna,
una pandela digna,
tèssida a fura da s’intragna mia,
pro chi sa finitìa
la ’ida disterrada in s’isprefundu,
e nàschidu de nou,
a nde fagher comprou,
un’astru lugherosu pro su mundu.

I° premiu setzione rima 32^ edizione del Concorso di poesia sarda “Antoni Andria Cucca” – Ossi 2019