In su laorzu
de Giovanni Fiori

Tuccaimis a caddu a sa muda: su mannu
cun s’isprone apprettende s’acchetta. E deo
a groppera astringhende sas ancas cuntentu.
E a fatta ’e die caminos pienos de zente
impressada: dognunu punnende a sa ràglia .

In su chelu colores de braja: prommissa
de manzanos ch’abberin laorzos losanos .
E luego, approntadas sas tulas, a punzos cabales
a su sole guvaldu sos ranos de oro lughian
in s’aera frisconza e selena. Ispantu
e bellesa a lu ’ider abberu assunessi
una ’olta in sa vida! Ca tando su pane
hat a esser pius saboridu ’e mai.

Da-i tesu giompian repiccos connottos
pro ti narrer chi cussa fut s’ora ’e su pasu.
Ma b’hat dies e tempos chi s’ora che colat
chena mancu unu tzinnu fuidittu: e la sighis
in sos sulcos chi galu t’isettan a los pienare…

Fun bessidos innanti ’e s’albore. E-i como
est pighende in istigas de prata sa luna galana.
E cun issa che beneiscione, a sa muda
torran ambos a domo cansidos che deris.

Martu 2019

--------------------
Punnare - propendere, inclinare, aspirare. raglia - fila, linea; più propriam. quella linea che il contadino segue nei suoi lavori. laorzu/os - aratura, seminagioni, ecc. losanu/os - rigoglioso, florido, prospero. tula/s - porzione di terreno predisposto per la semina. cabale/s - giusto, uguale, esatto. guvaldu - qui, timido, apparso da poco. giompian - giungevano da lontano. pasu - breve pausa per il desinare. colare - trascorrere, passare il tempo. sighire - qui seguire, rincorrere. galu - ancora. pienare - qui, seminare (su pienu: il seminato). s’albore - prima dell’alba. istiga/s - orma, traccia, segno, scia. cansidos - moltos tanchi, esausti.

-----------
Nota - Con la “liberazione dall’endecasillabo, Pavese s’era foggiato quel suo vasto ritmo ternario, di tre sillabe in tre sillabe, cui la semplice aggiunta d’un piede toglie tutta la scattante meccanica del decasillabo”.
Dalla prefazione di Massimo Mila a Lavorare stanca, poesie di Cesare Pavese - Einaudi 1967.