Festa de Pastores
de Antioco Casula (Montanaru)

Sos montes parian perdidos lontanu,
Anneulados de sole e de irdura,
E tottu canta ridiat sa natura
In cussa seria e bella dì ’e eranu.

A s’umbra de unu costi su masone
De sas belveghes fit ameriadu.
E onzi tantu unu pegus muscadu
Si pesaiat torrende a su muntone,

Iscudinde sa coa, a conch’in terra.
In altu s’idian bolos de untulzos
Bramosos de godire sos ismulzos
Cun calch’ispeigu in punta a una serra.

Tiu Basile est tottu pili nidu
E tramudadu, in giru a unu fogu
Mannu mannu, girende a ogu a ogu,
De petta rassa unu pienu ispidu.

Sos ateros pastores sun corcados
Ca tottu notte haian vigiladu
A leppa in chintu e a saccu ettadu
Prontos a donzi attaccu che soldados.

Ma cando sa petta est cotta, tiu Asile
Abboghinat: O frades, aiò!
Benides a pappare si o nò,
O mi la ponzo a sa sola in su entrile?.

A tale oghe tottu sos pastores,
Chi parian’istancos e dormidos,
Si pesan lestros, fortes e famidos,
Pro fagher’a su rustu sos onores.

Chie mai provadu hat custa vida
Libera e sana de su pastoriu?
Ite dulche, a s’istogomo famiu,
Papare sa petta calda in frisca sida.

E tiu Basile in mesu a tottu cantos
Segat sa petta a colpos de olteddu,
E cando tottu dividit s’anzoneddu
E narat ch’est grassu e contat mill’ispantos,

Alzat sa leppa unta a una manu
E l’abbassat punghinde facc’a terra
Su rugu mezzus; pared’una gherra
A s’ordine de unu bravu capitanu.

E pàssana sas zucchittas pinturadas
Pienas d’inu dae manu in manu.
Salude! o binu sardu forte e sanu
Ch’alligras coros, sanasa coradas!

S’alligreit sa zente. Anton’Andria,
Cun bellu tonu, peseit boghe prima;
E a sos sonos de sa sua rima
Sigheit sa sarda e cara melodia

De su cuntrattu. Sonein sos cantos
In s’adde larga, subra de sos montes
E de sos ruzzos pastores in sas frontes
Passein lampos d’amore e de incantos.

Binu in sas zuccas non bind’hat piusu,
Ma sun cuntentos de sa barraccada;
Dana a sos canes sa petta avanzada
E si corcan pensende a brent’in susu.

Dormein gai in su sero bellu e caldu;
In s’aera non s’intendiat unu mutu
Si non de s’abe su caru murmutu
Ch’eniat a si suzzare calchi caldu.

Pariat mortu su logu e de dulzura
Piena piena, s’aera serena;
In d’unu fundu de alinu, sulena
Curriad’una funtana frisca, pura.

Attesu attesu s’idiat sa idda,
E abiles bolaiana a luntanu;
E sas lighertas godian su eranu,
Assoliende in subra de s’aspridda.