Dromi ...
de Rosanna Podda

S’urtima luxi de sa dì
s’est studàda in celu
unu craiori biaitu
calat de velus de luna
asuba ‘e sa noti muda.
Unu mudori spantau
fait ingiriu timorosu
a s’oru de su letu.
Mama s’est calàda in sonnu
cantzàda e sullena
at stesiau dònnia pena
s’est dromìa...chen’e si lassai.
Asuta ‘e cillus di amori
totu sa vida in bisu
ddi torrat a passai
in giardinus de gosus
cun is fillus stimaus
dd’at a parri di andai,
in aposentus de xelu
cun is santus invocaus
discantzàda at a passai.
Dromi mama…dromi
e in sonnu santziasì ancora
cun bratzus tiernus
e cantus di anninnìa,
dì po dì amostasì sa bia
in su tretu de vida chi s’abarrat.


L’ultima luce del giorno/si è spenta in cielo/un chiarore glauco/scende da veli di luna/sopra la notte muta./Un silenzio stupito/sta attorno timoroso/al bordo del letto./Mamma s’ è addormentata/stanca e lenta/ha lasciato ogni pena/s’è addormentata senza lasciarci./Sotto ciglia d’amore/tutta la vita in sogno/rivede passare/in giardini di gioie/con i figli amati/le sembrerà di andare/in stanze di cielo/con i santi invocati/riposata passerà./Dormi mamma...dormi/e in sonno cullaci ancora/con braccia tenere/e canti di ninnananna/giorno per giorno mostraci la via/nel tratto di vita che ci rimane.


3° Premio “Andria Ventroni “ - Budoni 2011