Dolu mannu
di Rosina Cossu

Sutta una chelu nieddu ses naschidu,
mai unu raju ‘e sole in coro tou,
sos fedales t’han lassadu sempre solu,
e tue a pianghere intro e a tie

Dami sa manu, o fizu meu,
chi t’ accumpanzo in d’onzi logu,
umpare jampamus finas su fogu,
pro chi tue puru hapas recreu.

Cando sa mente est pius affannada,
s'aera paret sempre pius neulada,
ma sutta cussu nuore minettosu,
b’est sempre unu chelu indeoradu.

No piangas pius, fizu meu,
sas ispinas chi ti punghen su coro,
sempre in rosas podan jambare.

Si sas alas t’ides truncadas,
l’hat cherfidu nostru Deus,
cando a sa vida t’hat generadu.
Non happas pro Isse mai rancore,
est cun tegus e ti carignat cun amore.
Non piangas pius o fizu meu.

Como drommi e sonnia...
Sonnia chi ses riende,
sonnia chi ses cantende,
e in su chelu non più nues,
ma istellas pro te ballende.