Disterrados
di Salvatore Murgia

Da ue sempre in gherra
sun in su terzu mundu
a mizas fuen in chirca 'e fortuna.
Sos ch'arrivan a terra
e non ruen in fundu
de mare, agattan gherra un'ater'una.
Nemos lis dat amparu,
tenen solu riparu
suta s'ala 'e su sole e de sa luna.
Viven cun fele in coro
peus de cando fun in logu insoro.

Sos ch'impiegu agatan
no an paga sigura,
pro una die an su tantu 'e un'ora;
epuru, issos s'adatan
a dogni congiuntura
pro non torrare a sa etza dimora.
Sos chi non si piegan
a trabagliu, s'aggregan
a sas màfias nostras e de fora.
In chirca 'e paghe fuen
e sena curpa in s'inferru che ruen.

De custos disterrados
no intenden sos ois,
de mamas e de fizos no an pena!
Si sun ismentigados
de cando andamis nois
a chircare su pane in terr'anzena.
In dogni continente
b'at italica zente,
s'Europa e s'America nd'est prena.
E non cheren innoghe
de zente furistera intender boghe.

Sos bòias de inie
da sos meres istranzos
remunerados sun pro los trattenner.
Però non s'ischit chie
de-i cussos balanzos
sa parte pius manna l'at a tenner.
Ma sa zente famida,
arriscande sa vida,
a Lampedusa prosighit a benner,
e sos chi nde los giampan
non los arrestan, sa giustiscia trampan.

Terzo Premio Sezione A al Premio di Poesia in Lingua Sarda “A pes de Santu Padre” - BORTIGALI -Anno 2011