Dego fizu mustrencu
de Giovanni Piga
Dego, fizu mustrencu,
Ti chirco a lampaluche
in su trocu ‘e sa note in muricada...
Ma s’istripitu ‘e s’oriolu tuo
sos passos meos si bibet
che lapatu in sichizone.

In padules de indiferèntzia
su pessu meu si sorbet
che i su coro ‘e ispicas suzonadas
supra sa pedde tua pistiddori
terra-mama sangrada
dae istrales... e sùrbiles tambadas...

S’ànima tua ìnnida
respirat e frogheddat
a supeddos de coro
obèschios disizos...
Non bi cheret arbèschere
in sos sartos de “Quirra”…

Dego, fizu mustrencu,
suta s’ocru impurjau ‘e sa luna
ti muto, illughinau
dae lampizos de uràniu immiseriu…
Ma tue
chin sa limba atravada non rispondes…

Mi rispondet s’istria
dae sa ruche ‘e sa note inchisinada…

Dego, fizu mustrencu,
cobardu mi remuno,
che culiluche, in sas intrannas meas,
e iseto,
che terra ‘e sicanna su lentore,
su pìliu de un’arbèschia ‘e libertade
pro bestire ‘e luche noba
sa galania tua iscronniada
dae bramas subadas
istranziles...

Como mancu s’istria cantat prus...

Petzi s’intendet, gurdu,
unu cuncordu ‘e bombas e cannones...
in sas intrannas tuas... istuvadas...
E dego,
Mama mea ‘e tita, ite ti doe?

Sa boche mea est surda.
Boche ‘e fizu mustrencu...
Ma proite sun mudos sos Poetes:
Fizos tuos berteros...?


Secondo Premio Sezione B Poesie Verso Libero - Premio Poesia Sarda Caragnani - Calangianus 12-03-2016