Damos Amore
di Maria Luisa Pisanu

Deris los apo ‘idos
zuntos, a manu tenta,
a ischèlios, in mesu e sa zente,
che frades aunidos,
cun sa cara cuntenta,
godìndesi, in prenu, su presente.
Sun de vida famidos,
no intenden turmenta,
ca cada pena in issos est assente.
Che onzi criadura
zogan paris, lu tenen pro natura.

Cun su latte impastada
paret sa feminedda,
a trizzas longas, chi lughen che oro,
de saba brusiada,
in fundu ‘e sa padedda,
zughet sa pedde su mascrittu moro,
ma non lis dad’infada,
brincana sa funedda
e su risu lis bessit dae coro.
Oe, chi sun minores,
non dan importu, certu, a sos colores.

Mi cherzo domandare,
ca non l’apo cumpresu,
prite semus con totu arrazolados:
cun sos mortos in mare,
sos ch’enin dae atesu,
sos potentes e sos malevadados.
Si dimis perdonare,
finzas chie at ofesu,
dae penas nos fimis liberados.
Si non nos betat pore,
che criaduras dàmonos amore.

Secondo Premio Sezione Rima Concorso di poesia sarda “Antoni Andria Cucca” - Ossi 2016