Custa notte
de Antonio Rossi

 

Custa notte in su mare sas naes sun in gherra
cun s’ainu e-i sos iscorpiones grogos,
su puddu bellu at colores de sambene caldu,
sos sonnios mios sun confusos da-e milli bijones.

Sos isciaos runzinan caddos de oro,
su rudeu tundu est abbadrinadu de murta niedda,
sa ‘entre mia at iscarpas biancas e forma ‘e ou,
unu sonu magicu s’innamorat de su sole.

Su riu longu micche gighet lezeri
custa notte, fin’a su mare de sas criasas;
unu carignu dulche m’isfiorat sos pilos
e unu magu maccu mi faghet rier su coro.

Su filuferru como diventat prata
e in su campu sos armuttos si ‘asan,
custa notte su sonnu meu est teneru,
comente su biancu nie appena faladu.

Custa notte at a suzzeder s’impossibbile,
su mare s’at a tattare de s’abba ‘e s’amore,
sos pabareddos an a falare che-i su randine
e unu corvu rujut at a ballare cun tegus.

Custa notte su sonnu meu est teneru,
comente su biancu nie appena faladu,
comente una dulche ebba oji torta,
comente un’istracca nae color’‘e mele.

Custa notte.