|
a Bruna gherradora (culpida da un’ictus)
Muzere mia cara, oh ite
pena
su ti mirare trista e avilida
sas disgrascias pesantes de sa vida
chi pèrdere t’an fatu duos fizos
oe t’an intacadu sa carena.
No sunt bastados cussos
martirizos
a ti mujare sa superba fronte
chi nieddu s’est fatu s’orizonte
tochendedi sas carres tribuladas
cun friscas noas lagrimas in chizos.
Sas feridas terribiles passadas
cando pariant tenner ausentu
e podias gosare unu momentu
s’afetu nostru pienu de isperas
In casiddos de coro cuguzadas
Acollas sas aeras annuadas.
chi presentant de nou ateru male
ti dat colpos tremendos che istrale
distruinde de forzas e de vida
sas carres tuas tropu malobradas.
Ahi comente t’ido reduida
In cussa carrotzedda prenda mia!
No permitas chi cussa maladia
potat bincher sa tua resistentzia,
paramos atza e afrontamos s’isfida.
No ses sola, da custa
pestilentzia
nd’essimos triunfantes e afortidos
e s’amore chi nos at tentu unidos
nos fsghet supeare onzi tempesta.
Dami sa manu e faghe resistentzia
chi nd’amos tempus meda a fagher festa.
cando torras a domo; t’isetamos
cun su coro a supeddos, gai torramos
a gosare su nostru pasadisu
cando in laras tuas torrat su risu
e t’est sa gioia in ojos manifesta.
Aranova 12 de làmadass 2025
Roma su 22 de triulas de su 2013 |