Cun mama sempre bia
di Antonio Puddu

A malapena mi mantenzo in pese
Da su dolore non paso ne dromo
Lisetta cara – chimbe meses como
De Nadale su treighi ‘e mese
Dae cando a mancar’ennida sese
Lassadu as fritta e boida sa domo
Sa domo chi ft tua residenzia
Pro tres annos chi tentu as esistenzia.

In campusantu – apo cunvincimentu
Puru – in modu silente – chi mi esprimas
Amore filiale in prosa e rimas
Cant’in vida costante mi nde as tentu
Versos chi m’enin giutos dae su entu
Muilend‘ ‘e sos pinos in sas chimas
E t‘ido benner tra custos cunzertos
Incontr’a mie a brazzittos abertos.

Che in vida – sorridende – sempre asie
T’ido in su sagru situ ue reposas
De sos zipressos sas moles frunzosas
Umbras isparghen inogh’e inie
A sigundu sas fases de sa die
Abbrunana e isgiarini sas losas
A sero cando s’aera enid bruna
Subintrana sos rajos de sa luna.

Cando recuo a domo ido pellogu
Calchi bambola – inerte – dae te posta
E ch’in attesa pared in sa sosta
Cun tegus de riprendere su giogu.
A boltas olto a chelu un’interrogu
Chena mai nde tennere risposta:
«ordin’e chie, proit’e comente
Si supprimet sa vida ‘e un’innozente?»

Amada fizza – da sa dispedida
Su coro tou mi pulsad in pettu
Chena timor’e perunu rigettu
Indissolubimene a mie unida
De me chi t’apo dadu lugh’e vida
Parte integrale ses a d’ogni effettu
Cunselvo ‘e te onzi cosa cun cura
Chi mi procurat gioia e tristura.

A notte, a die, in tottu sos momentos
T’ido – si puru in modu virtuale
E che cando fis bia – tal’e cale
Ti palesas in risu e movimentos
de cunfortu mi sunu sos ammentos
pro trascurrer su restu a mancumale.
Cun sos ammentos su coro mi ferzo
Ma intantu ammentarelos preferzo.

Fimis un’ olta a sa collina essidas
E allegramente tra sas baddes suas
A mazzittos coglimis ambas duas
Orchideas, violas, malgaridas
Profumadas d’agreste e assortidas
In su colore a sas pupias tuas.
Su vasu oe m’aggravat sos umores
Privu ‘e carignu tou e de sos fiores.

Car’a collina b’est “Montegranitu”
Da sas paretes pulidas e drittas
Riproduiat risos e boghittas
Tuas ca fit sensibile a s’invitu
Oe tristu e buscosu est cussu situ
Da cando tra sos anghelos abitas.
Reposa in paghe – amada fizza mia!
Restas in coro ‘e mama sempre bia.

Menzione d’Onore Premio Poesia Sarda “Istillas de lentore” - 2009 - Ulassai