Che pèssighe froriu
de Gonario Carta Brocca

Inue su seru ‘e s’òmine si perdet
tra caminos de fogu e de lughe
ses cumparta
cando ‘alu sas fromas de sa die
in ogros mi ‘aghian su ballu tundu.
Chin cara curiosa m’as mirau:
che pèssighe froriu
chi losingat s’ùrtima ‘iddighia
in sa pilucca de su mese ‘e martu
chi ispantau
non ridet a sos rajos beraniles.

Cando sa luna
un’orassione ‘e pratta pispisait
che fada ses colada
e pippïina
bestida d’innossessia
e che pippiu
chi trampas non connoschet
su coro non crompìu t’ap’intregau.

Tando est bènniu s’incras
e t’apo ‘istu
mudada ‘e milli ‘estes e frocchittos
chi atteros mirain
e su coro
fresau
de zelosia manna e disisperu
in sa pettorra toccaiat furiosu.

In labirintu
de sonnu pèrdiu e làgrimas
m’as agattau su sero
e che isposa fidele
a su sìncheru sinu m’at istrintu
che abba gristallina de funtana
chi donnia male lavat
chi donnia sidiu toddet
e un’orizonte nou as iscanzau
in cust’àndala mia disintzerta…
tue femmina mia
amante chene dudas chi mi mintit
un’eternu dilliriu ‘e passione.

Mentzione de Onore Cuncursu de Poesia Sarda “Antoni Piludu” XIX editzione – Annu 2012