Che-i sas umbras nostras
de Antonio Rossi

 

Cussa notte nos sentiamus tristos
e tando falemus a igue giosso,
a sos iscoglios rujos de sos astores grogos;
tue, eo e sas umbras nostras
chi s’ispijein subra su mare ‘estidu de arghentu.
Falemus a igue giosso pro ispiare sas istellas
già istraccos e timoriosos de non bider pius s’albore
e de non nos poder pius basare dulchemente
subra sas laras sulcadas da-e sas profundas pijas.
Ma sas umbras nostras, non pariat beru,
fin lebias e dansaian subra su mare
chi sighiat a si ‘estire de arghentu e de biancu;
su mare giovanu e bezzu
chi no aiat undas,
chi no aiat pijas,
chi no aiat edade,
che-i s’amore nostru,
che-i sas umbras nostras.