Carrel’ ‘e piata
de Mario Nurchis

Sos chi sunt dotos a s'ora fitiana
si tucant cun sos bàculos in piata
a seder' in sa petza soliana
pro 'incher de s'anneu sa manna bata.

Si saludant tochende sa berrita
cun d-un'atzinnu fat'a bascia 'oghe
e paret chi sa 'uca lis risita(t)
cando s'acossian tot'umpar'inoghe.

Comintzat a bessire su lamentu
dae fiados afines liberados
chi 'essint dae sa lughe de s'ammentu
betende sempre neghe a sos fados.

Binchid'est su mudin'e solidade
e bessit chi fusiles partizanos
ant conchistad'isperu 'e libertade
pro s'onore de sardos e italianos.

Unu contat presonìa ingresa
ammustrende su boid'in sa giancheta
a sa màniga dresta, ca un 'impresa
fit finid'atachend'a bajoneta.

Daghi mesu tuscanu l'ant atzesu
bolat su filu de fumu biaitu
e s'osteri chi at bidu dae tesu
cumprendet chi est s'ora de s'invitu.

Sos bidros como s'asciant a tinnare
augurende su minim'e chent'annos
e faghent lestros pur'a s'isboidare
tudend'in buia sos impeleos mannos.

Sos betzigheddos cantant a sa cua
bogiados dae ligamen 'e fedales,
s'armonia s'isparghet in sa rua
totos unend'in isperios corales.