Cantones de su ' entu
de Romano Salvatore Adriani Lay

De botu s’ ispampariat su balcone,
curro pro lu serrare assultadu,
ma su ‘entu chi forte s’ est pesadu
mi nd’ ‘àtit una dìliga cantone,
m’ accero, non b’at manc’ una pessone,
tzert’ alluntanu ch’ est, su ch’ at cantadu.

Sìghit àtera musica selena,
coment’ in su “Nabucu” sos ebreos,
calicun’ est pianghende sos anneos,
animas chi sufrende sunt in pena,
siant de inoghe che de terr’ anzena,
sunt de segur’ in pescia ‘e tempos fèos.

Làgrimana sos bìdros lentorados
pintende musicalese freguras,
cumponzend’ in cantones sas tristuras
de sos populos galu guvernados
da-i mères cun cherveddos istoigados,
ch’ incunzant lùtos e atitaduras.

Faeddant de pitzinnos, sas cantones,
ch’ apena naschent sunt disamparados
e luego los frunint che soldados
de fusiles. mitraglias e cannones
e pro ‘occhir’ a trampa sas pessones,
cun bombas remunidas garrigados.

E bajaneddas pijadas arreu
cun ancor’ in intragnas s’ innotzentzia,
pro las indùer cun sa prepotentzia
e-i sa mineta ‘e benidore feu,
mente chi pònzant a s’ issor’ impreu
pro chi no àpant manna sufferentzia.

Cantones chi mi faghent meledare…..
Prite su ‘entu s’ est boltadu a mie,
li do alabanscia, ma lu naro a chie?
Abojos mannos dev’ ammanitzare
e cun s’ ispera de asseliare
sos ch’ ant su coro fritu che-i su nie.

Ma s’ abèrint sas nùes tot’ in-d una
e lèbiu so in altu suppesadu,
currende che a caddu imperriadu.
Impratead’ in altu b’ est sa luna,
ispèras nd’ assebesto calicuna,
fòrsis est issa, sa chi m’ at jamadu.

Beni, mi nàrat, no àpas timore,
su chi t’ aporro gia est assindonu,
in cust’ imbòligu b’ est su perdonu,
no est rezeta ‘e perunu duttore,
ma sa madrighe ‘e suìgher s’ amore
chi a tot’ istrinat un animu ‘onu.
E torro cun columbas tot’ in tundu
bisende paghe e amore in custu mundu.

Terza Classificata al Concorso "Limba e ammentos" Ittiri- 2015