Cando sa luna

Cand’intendo sonare
in su ballu sas undas,
mi torran sos carignos d’assulenu,
e sa neula ‘e mare
reunit vagabundas
sas paraulas lepias de s’alenu,
che isoltos gutzios
nde mudat sos atzios
malosigos, in ambulu’e serenu;
isperas che majia
aberin sa cunzad’anima mia.

De diligu cumassu
d’abbas aèra e terra
s’istantarile jumpo de su mundu,
in cussu’irde giassu
appaghio sa gherra ,
aboghiende curro e ziro intundu
in ervas e lentore,
trunco e nusco su frore
coloridu ch’ispuntat in su fundu;
in alas de ispumas
sigo pessares chi colan a trumas.

E barigat in chelu
cussu sole allumadu
de rajos infrittados dae astrore,
e torrat cussu velu
de nieddu ammuntadu;
ma cun filos de prata in s’iscurore
benit sa dulche luna,
de tramas suas una
nde leo pro cosire cuss’avrore
chi pintat s’arvorinu
e mi lughet torrende su caminu

Fili d’argento

Quando sento il suono
del ballare delle onde,
percepisco serenità e carezze,
e la bruma del mare
riunisce le vagabonde
e leggere parole che respiro,
e come gocce sciolte
muta il fastidio
doloroso, in miscugli di sereno;
e le speranze come magie
aprono la mia chiusa anima.

Le stipiti, impasto
d’acqua aria e terra,
varco del mondo,
e in quel verde posto
addolcisco la mia guerra,
grido e corro intorno
tra l’erba e la rugiada,
colgo il fiore colorato
che spunta;
sulle ali della spuma
inseguo folti pensieri che passano.

Tramonta nel cielo
quel sole acceso
di raggi e ghiaccio,
e ritorna il velo
nero che copre;
ma con fili d’argento dall’oscurità
s’alza la luna,
solo una trama
ne prendo per cucire il bianco
e colorare l’alba
che illuminerà il cammino del ritorno.

Giovanni Chessa 15/10/2008

Primo Premio al Concorso di Poesia in Lingua Sarda “Sant’Antoni de su O’U” di Mamoiada - 16 gennaio 2009