Camminos de lugore
de Vincenzo Piu

In d-unu mundu pienu de allegria
Piseddu! Onzi tantu già mi bisu,
Pro cuminzare torra ando detzisu
In sos camminos de sa fantasia.

Cando s’aurora bessit dae mare
Mi pintat unu chelu totu in rosa,
Che una manu lebia de isposa
L’intendes in sa venas carignare.

Torra piseddu! Currend-in s’arena
Isculzu e nudu de malignidade,
De puresa nd’has s’anima piena
Appettighende sa felizidade.

In custu parcu riccu de amenu
Ammajadu- totu paret beru
Ca ti lassat cun s’animu serenu,
Ma fit solu unu isu passezeru.

Gosadu nd’at però su sentimentu
E ancora - hap-a sonnare de siguru,
Finza cando su tempus pius duru
Nd’oscurat in su coro su cuntentu.

Cudd’aurora cambiat su colore
Cando s’edade no est prus pitzinna
Ca dogn’astore ndi perdet sa pinna
E de betzesa intendes su sabore.

Biadu! chie ndi gosat su lugore
Che unu jovaneddu virtuosu
Anninniadu in bratzos de amore
Cun durzuras de coro affettuosu.

Si tota vida tua- piseddu istas
In sa psiche - oppuru in su coro
No ses mancu su primu in Logudoro
Chi a su dimoniu - sa barra li pistas.

Chentenariu piseddu amos bidu
Joghende cun marrocula e trumbitta,
Imagina - ite jughet in berritta
Cando sa conca est foras de sentidu.

Mentris pius longa mi cumparet s’umbra
Sa lughe no m’illuminat sa vida,
In doradu tramuntu a son’e trumba
Sa pitzinnia mia sin-ch’est dromida.

Poesia a tema: “Piseddos Tota Vida” segnalazione, P. (logudoro) Ozieri, 2009