Camineras
di Giovanni Fiori

Mai m’istracco intro su pensamentu
de t’ ‘ider terra mia allutta in sole
e cun sos fizos tuos de onzi tempus
unidos cando torrat su ‘eranu.
Camineras de lughe ‘ido luntanu
cando si pesat pàsidu 1 su ‘entu
e a bratzos abbertos s’avreschìda
2
dat a su mundu una diada noa.
Camineras de lughe ‘ido luntanu
e tott’in tundu brinchende sa vida
s’intendet in su tébiu manzanu
infustu appenas de friscu lentore.
Chentu rios de prata a passu lentu
s’isterren intro sos baddijos caldos
pispiende
3 sas laras de sa terra
sidida da-i tempus e asciutta.
E deo terra mia, amada terra
mai m’istracco intro su pensamentu
de t’ ‘ider totta intrea allutta in sole
cando si pesat pàsidu su ‘entu.

____________________________

1 pàsidu - quieto, calmo, tranquillo.
2 avréschida – aurora; qui avreschìda per esigenze di metrica.
3 pispiende, pispiare - spruzzare, bagnare leggermente.