Bos cherìo contare
de Giangavino Vasco

Bos cherìo contare
de custu mundu gosos e dolores;
bos cherìo mustrare
de s’interrighinada sos colores;
ma su tempus avversu
furadu m’at su versu
ch’intender mi faghiat sos sabores
ch’in pettus regollìa,
dande sustentu a custa vida mia.

Isettadu apo abrèschidas
chi m’atzenderen lughes in s’aera,
po bier si fin crèschidas
sas prantas de su semen ‘e s’ispera,
chi semenadu aìo
in dies chi creìo
ch’abberinde po me si fit s’andera
ube isterrer podia
sos passos po ch’andare ube cheria.

Ma custu coro istraccu
sa gana non l’at perdid’e gherrare;
de su fadu teraccu
non tiat mai cherrer diventare,
ca connotu at sentidos
chi cun prantos suspidos
l’an fatu donz’anneu supportare;
e intro ancora at gana
de incher de sa vida onzi mattana.

Bos cherìo contare
de cando intendo pena e sufferèntzia,
po bos poder mustrare
su chi supporto in coro cun passèntzia;
issu a bortas m’ammentat,
cando su passu allentat,
chi cales fizos de tott’un’erèntzia,
tottucantos, naschinde,
sa prima lughe idu amos pranghinde.

Mentzione de Onore in su Cuncursu de Poesia Sarda “Antoni Piludu” de Iscanu - Annu 2012