Bivu i di’ mias
de Giovanni Bellisai

In su mentras chi fait su Paradisu,
Is animas funt steddus provvisorius,
Po custu s’allargat s’universu.
Funt de prus is animas bonas
De is malas chi si faint prangi.
E chi is animas fessint bideas
Chi bolendi si trebint a pari,
Ammesturendi e arruinindesì,
Chini dd’has strebidi, lompia s’ora,
Po ponni is bonas in su Paradisu
E i malas e dannadas in sa terra morta,
Prena de fogu e fumu velenosu?
Pustis essiri dormias de meda tempus
E chi in pruinis tenint su corpu, de i ddis
Bivias nudda prus regordant, is animas
Ingunis hant esssiri cuntentas
Chen’e perou sciri su poita..
Fazzu dimandas hoi chen’e resposta.
Allargu est sa boxi o respundit bascia
O dura in su tempus est s’origa mia,
E sa natura ingannat cun rumorius,
Castiat steddus e narat chi funt animas!
Bivu custas diis,
Comenti chi fessint a valori ‘e oru.
Traballu a fainas chi speru abarrint in s’airi
Po origas chi tenint e pigant postu, a nos
Sacrificadas in su planeta terra moribundu.
O manu’ scipias,
Chi cumandais de fai a chi’ no scit,
Chi po interessu ‘e bos
Bocceis fillus, allenus e de domu!,
Si coment’e bomba scoppiessit su mundu,
Spraxendi arrogus conca a s’infinìu,
Hiat a essiri morti po totu is steddus
E su creau a nou torra in su scuriu!
Deu chi seu biu, torru cun sa dimanda.
I diis de mei luxint prus de s’oru,
Ma scavu fossus po chini no est mortu,
Comenti a is aterus malus de su mundu.
Chen’e ddu sciri, de mei prangiu sa morti!