Bisu
di Guglielmo Piras

Che steddu perdulariu
chi hai stramancàu su celu
andu senz’ ‘epàsiu
m circa de un ‘accòliu
m su misteru arcanu
de su scoriu callàu
de is nottisprus attesu. I
n su spantu de is asselius
irnrnoi s’apubat sa luxi
de lunas e stendalis
chi rn’arnostant una terra
antìga che su tempus
aundi baddant in tundu
ais tumbas de gigantis
gianas e duendus,
Aundi in giriu a isfogus
sipèsant biazzus is cantus
de sa grandu dea marna
aria che perda fìtta
a càstiu de dogna bisu.
Est ingunis
innui rnipàsiu
candu torru fadiàu
de is biaxis senz’ ‘e accabu.
Aundi
torru a nasci’
chefrorì arnuràu de argidda
de is nottis de ossidiana.