Beru amore
de Antonio Altana

Lutzigos ojos, tra pilos su nastru,
rifletin sos lampizos de s'eranu.
S'arcuparadu cun fogosa manu
ti assignat sas tintas pius bellas
e cun efetos de prejadas prellas
ti tinghet chin colores de un'astru.

isetende sos chizos de irrugare
pro nos partire bramados carignos,
prenaio su coro de impignos
e sa mente fit tota in cussu coro.
Cala ala de tratu, de decoro
podiat gai in altu olare?

Mover mi faghes bramas in sas venas,
cando m'abbetis sas umidas laras,
bidend'in ojos cosas chi non naras,
cun versos ch'incadenas de amore.
Poi porris cun alidos s'ardore,
resende dulche rimas de sirenas.

Cale s'abbratzu a istrintu sinu
chi frimmat respiru in sos arrocos,
su coro chi acudit e a tocos
faghet cagliare s'universu intreu.
Frimmu s'istrobbu, cumbidat s'impreu
de tantu afissu lugore divinu.

Che iscanzu de bocul'in giardinu,
tremulas profumende sas aeras,
e che zefiru sulat sas isperas
a fiores, paradisu de melaghe,
a nidos de amores e de paghe
cun palpidos chi ghian su estinu.

Dissignos ricamados pro su crasa
cun istima sinchera, cun afetu;
mi ligas cun sas pumas, cal'isetu,
chi milli vidas nde retzin iscanzu
e t'ispozas e istrinas afianzu
chena pesare mai cantu dasa.

Cantas borta a coro deis afios,
istrintos cun cadenas de ambaghe;
cando mortu tra cumbidos de paghe,
cando bivende de teneras lotas,
e rosadas frueddas chi nde brotas,
sun sale a sos disizos mios bios.

Abbratzu chi mi frimman su respiru,
laras ch'isparghen briu chin su risu,
su sinu un'amenu paradisu,
pilos chi traman unu chel'intreu.
Una mirada solu e d'est recreu
de pasu misciu cun dulche regiru.