Beneighe, mare.

Mare, chi sas costeras carìgnas
in dies solianas,
e cun fortza abbratzas
in dies bentosas,
tue, chi vida as dadu
e vida promitis ancora
a chie in sas undas tuas
naschet, creschet e morit,

beneighe sos chi a tie s’acultzian
e riverentes isterren sa manu,
acabidende, ogni die e ogni note,
cantu das e cuntzedis
che babbu amorosu e atentu,

e beneighe sos ch’in tegus reposan,
in interros chentza fiores
e losas chentza rughe,
ammuntados cun pizos de corallu,
in baddes e tancas chentza tempus,
ue non sulat su ’entu,
ne lughet su sole,
a iscaldire e solvere
neulas chi totu costoin e arrìban,

e beneitu sias tue, mare,
cun custa terra ch’as in sinu,
sa terra chi dae sempre
favoris e preferis,
ninnende sos fizos suos
cando a conca bascia paltini,
e cando,
cun sos ojos mirende s’aera,
a issa torrana…

Franco Piga (Romana ‘SS’)
Frealzu 2006