|  At 
            prus valore de s'eternu promissudi Larentu Pusceddu
 Inoche sas feras sun masedase non si prudicat su frutu saporidu
 ca est semper s'Eranu s'istajone.
 su dolore, su male, sa betzesa
 pro casticare non sun galu sententzias.
 Jeo pro mantenner s'afficcua sas neulas de su chelu birde,
 in tempos chena tempus,
 no apo amadu ne bramadu disizos
 che criatura mai creschida e innotzente.
 Cun d'una costa apo mortu solidadein s'olvidu de sos benes
 chi sa Maja m'at lassadu in sienda
 mancari no essere de ajupore cumpridu.
 Tando cun felenu accisadoreuna colora biscaccada, ocros de lampu,
 malinna, picandemi a solingu
 cun sa boche ingheniajola de una jana,
 muissa m'at tentadu murmurande:
 " Istima! Istima! Lassa s'olvidu…"
 Tue costa mia, ossu nudu,ti ses mudada in carre palpitante,
 in tepias lavras, chidrinas e maduras
 che pumu mossicadu e ingolostridu,
 in intragnas buddidas che su sole amicu,
 in sambene, siriu de vida noa.
 Cun tecus, femina mia, che tempestas,sun bennidas sas traschias,
 sas trubulias de cada irmurinada,
 s'odiu, sas gherras tra frades, sambenosas,
 ma non mi so pentidu.
 Pro more tuo apo traittu e furadu,accusadu innossentes e assortu sas curpas,
 secadu cun fadica sas predas
 e acometadu s'avrore de sa morte.
 Donzi momentu gastadu in bratzos tuos
 at prus valore de s'Eternu promissu.
 (1° premiu - "Sarcidanu" 
            Biddanoa 1983) |