Apo bisadu d'esser torradu a s'urba
di Larentu Pusceddu

Apo bisadu d'esser torradu a s'urba
pro leare su primu sentore de sa vida
e de sas cosas connotas,
pro chircare in sos palpitos de mama
s'eredu de mannos mios
isortos in sa terra chi apeìco
e in s'aera chi respiro.

Apo bisadu…
pro istrocher zestos
pro imparare a de nou a caminare, in custu mare,
a istimare, a prangher, a rider,
a odiare, a timer, a intender,
a nuscare, a tocare, a gherrare…

Apo bisadu…
Pro aer tutu pro mene su palpidu serenu
sos pensamentos suos prus secretos
e sos carignos,
pro distingher sos sonos, sas boches,
pro proare dolores chena prangher,
pro osserbare dae luntanu sa morte.

Apo bisadu…
Pro intender in sa carena su calore e su frittu,
pro esser nudu in s'aba e nadare sicuru
chena pesu ne formas,
pro mi collire a casticu paraulas mai intesas,
pro narrer poesias, sulare launeddas,
pitulare chitarras, tastare sonettes,
cantare cantones.
Cando fipo in s'urba, prima de oe,
apo connotu sos Deos: pensamentos e timorias anticas.
Ma una die sa fortza de s'unda m'at traoltu
e apo bidu sa luche dae s'umbra de sos nuraghes
e assazadu in lavras, su sole.

(Segnalazione - Tzittade de Ottieri 1985)