Antigos poetas
di Giuseppe Concas


Su primmu poeta chi an intesu,
fit sa fin’e su millebattoghentos,
Antoni Canu, piscamu tattaresu.

Unu de sos pius mannos monumentos
litterados sardos pubblicados,
limba rimada, medas argumentos.

E Araolla los at ammentados,
sighit de sos martires s’istoria
iscrittos cun limbazos variados.

E de Pedru Pisurzi sa memoria
omine de cultura e fantasia
parracu, in Tissi tentu at gloria.

E in tota sa sarda poesia
abe, anzone in juspu at presentadu,
attenzione a s’umana zenìa.

Zuanne Pedru Cubeddu at dedicadu,
connottu comente Padre Luca,
unu bellu fiore delicadu.

Sa ruridine e de su cuccu sa zucca,
s’ainu e puru uriu leone,
a sa femina onesta abbert bucca.

E Franziscu Brandinu in sa cantone
cappuccinu connottu Giammaria,
si es classificadu unu mazzone.

Biet lontanu cun sa fantasia,
de sos trassistas si ponet in mesu
sighit sos furbos de sa mazzonia.

E Murenu su maccumeresu
in carch’iscrittu at fattu isegu:
donu ‘e natura bier attesu.

Maricari a battor’annos zegu,
cun d’una mente lucida e ladina
si es fattu da issu essende legu,

Sa preiga in sa Missa e-i sa luttrina
in limba ‘e Logudoro at cunvertidu,
iscrittu at “Abba ‘e una pischina”.

S’isporcu dae lontanu at bidu
e s’este a narrer male avventuradu,
a Bosa e-i Su Campu fioridu

E Pauliccu Mossa amore at dadu
intrande armoniosu in donzi zanna,
e at s’isola sarda illuminadu.

Dae sa domo sua de campagna
sa zente in donzi trettu faghet gaia
de cantigos a tonu a boghe manna.

Sa Cazza a ischèliu e Badde Mala d
e musica a donz’anima es recreu,
cantigos de puzzones dae onz’ala.

Su senti meritu de Peppinu Mereu,
puru improvvisadore de talentu,
ma paga vida li at dadu Deu.

A lettu iscrittu at Su Testamentu
e profundos sonettos at lassadu
in s’ora trista de su patimentu.

Cuncordos e tenores an cantadu
peri sos palcos bestidos de laru:
de sos mannos poetas valutadu.

E-i su desulesu Montanaru
at fattu in Barbagia sa regorta
e de dare no es bistadu avaru.

Senza sa pila de Alessandro Volta
e luminosa de martu sa luna
e-i s’amore a sa comare morta.

Desulo iscrittu tind’at una
Antiogu s’erede a rima estesu
ammentu immortale ite fortuna.

E Franziscu Mannu ottieresu,
coltu generosu e soziale
nobile magistradu e at difesu

contra su regime feudale;
e sa ricchesa sua ‘e riguardu
donadu ada pro un’ispidale.

Contra s’oppressore at tentu azzardu
a sos Barones de sa tirannia
iscrittu ada su Patriottu Sardu.

Unu innu populare in poesia
tradottu in tres limbas pubblicadu
meritu e onore a issu ebbìa.

Bolotana 02/09/2007