Ancora oe
de Giangavino Vasco

Nàrami, a ti nd’ammentas
cando friscos ogrinde
fin sos rampos de s’àlbur’ ‘e sa vida?
Ancora sas imprentas
de tando so sighinde,
in d-un’edade in presse consumida.
E torrat fiorida
cussa tua ermosura
de pitzinna innotzente,
pedinde solamente
un’abbratzu, unu ‘asu dadu a fura.
Amore friscu e nidu
ch’intro ‘e su pettus nostru s’est cumpridu.

Bolat su pensamentu
e mudu si cunfundet
in sa mirada ‘e ojos de incantu.
Lestru torrat s’ammentu
chi su coro m’infundet
in làmbrigas de gosu e de ispantu.
Cantu fis bella, cantu…
Pasare non podia
si mi che fis attesu,
ca sempre prus atzesu
su fogu de sa brama l’intendia.
Tue ebbia abblandare
podias sa tempesta ‘e cussu mare.

E oe a costas mias
che’ tando ses ancora,
mancari epat s’edade isbioridu
su lugore ‘e sas bias
chi coladas da ora
sun cun su tempus lestru ch’est fuidu.
E cantas nd’amos bidu
isperas istratzadas,
ingultas da’ su fadu.
Ma cantu amos gosadu
colande paris sas dies pintadas
in colore ‘e su frore
ch’ancora oe at su nuscu de s’amore.

28 novembre 2014

1°Premio alla XXVIII Edizione del Premio di poesia sarda “Antoni Andria Cucca” – OSSI, 28 febbraio 2015