Ancora Isperas.

Ancora isetas e ancora isperas
chi torret e s’abelzat cussa gianna,
muda pregas, tremindedi che canna
cand’intendes sos passos arrivende.
Ma, chentza dolu sighin, caminende,
pro si peldere in ateras carrelas.

Chentza forza ti ruet in fiancos
sa manu ch’as pesadu pro aberrere,
e poi curres, cando chentza cherrere
intendes o arrivin arrejonos
cussos chi trazat su ’entu, cun sonos
de tristos puzones alibiancos.

A bortas pasas sola in sa cadrea,
cun sas manos in coa e, ninnende
e sa conca chi paret siat nende:
nono…nono! Proende a che catzare
dolore chi non podes bajulare,
e ti turmentat sa pessone intrea.

O giras chentza pasu ne consolu,
in fritos aposentos chentza lughe,
e tocas e carignas cussa rughe,
che Mama sua cando l’at piantu
e lu teniat, che tue, a bantu
cun orgogliosu amore e, oriolu.

Como cumprendes chi l’as bidu mortu
cando ti l’an batidu e postu in bratzos,
che murutulu fritu de istratzos
chi a cheja aìas giutu, tramunadu;
e como, como chi l’as interradu,
a Deu pregas, chi torret resortu.

Cun tegus prego, e chelzo pianghere,
ca nuddateru poto ne disponzo,
ma s’in sas manos Suas totu ponzo,
tand’ispero, chi nessi sas criaduras,
lasset fora da-e dolos e tristuras
e da ogni male las potat franghere.

Franco Piga (Romana ‘SS’)
bennalzu 2007