Ammentu (innanti a su retrattu)
de Gesuino Curreli

Non bastat ch’ida inoghe su retrattu
si mancat su respiru solianu
in su giardinu, cando ponzo manu,
sighinde a faghe’ su ch’as semper fattu:
frunindelu ‘e fiores in beranu
cun manera garbosa e bonu trattu.

Sa malvarosa e s’edera ant su rattu
fozidu e pienu de friscos umores,
sos filighes s’abberint a lentores
che a caridade noa su coro ingratu.

Ma non bastat, e cantu m’addolorat!

Como m’acciappo solu in d un’arcanu
sentore chi m’atterrit e m’ispora(t),
che notte sena fogu in sa dimora
parada a bentos frittos dae manzanu.

Abbortas custa sorte est ingannia
chi mustrat sole e poi ti dat tempestu,
cun megus at giradu bentu prestu
a pustis sa ridente giovania.

Non bastat ch’ida inoghe su retrattu
cando s’ammentu faghet trista s’ora!

Sos rajos luminosos de s’aurora
sas umbras de sa notte aiant infattu,
ma como est torra iscuru e non s’indora(t)
s’arveschida mai prus. Ahi disaccattu!

3° Ex Aequo Cuncursu de poesia sarda “Antoni Piludu” XX editzione – Annu 2013