|   Amigu ‘entu 
            di Vittoria Calzaghe  
          Cand’isculto sa ‘oghe de su 
            ‘entu 
            fruscende in sos chercos isfrozidos 
            m’irpilat sa carena e sos sentidos 
            paret de un’acoradu su lamentu. 
          Cand’in mare lu ido cumbatende 
            eo m’agato in tribulascione 
            mi dia cherre mere ‘e su timone 
            pro chi de forzas lu ida calende. 
          A boltas mi carignat delicadu 
            trasportendemi in logu diferente 
            lontana dai baccanu de sa zente 
            mi disignat unu mundu incantadu. 
          E tando in brazos suos bene isto 
            finas si a medas faghet ispaventu 
            bolende cun sas alas de su entu 
            no isco in nue so, ne pruite esisto. 
          Cussu friscu m’invadidi s’intragna 
            sigura chi de me si leat cura 
            torrò cun issu una criadura 
            esplorende marinas e mantagnas. 
          Umpare so fiera de istare 
            vivende divertida ogni abentu 
            cantu cun megus issu es cuntentu 
            in altu, in altu fatendemi olare. 
          Meravizas de terra e de mare 
            orizontes, bellesa ‘e su criadu 
            e tottu su chi Deus a donadu 
            a mie es fatende ammirare. 
          Cando intendo a issu muizare 
            ponzende grina aculzu a fagher die 
            mi paret “chi giamente siat a mie 
            e curro lestra, lestra a lu chircare. 
          E gai tra disvagu e ispaventu 
            dai manzanu faghet torra sera 
            sempr’umpare chirchende una chimera  
            non mi lassada mancu unu momentu. 
           Segnalazione al 
            “Premio Quartucciu 2009”  |