Adiu Gioventude
di Sebastiano Bosu

Adiu tantu amada gioventude
grazia ca m'as dadu in s'istagione
forzas e brios e tanta salude;
tando fia ligeri che puzone
e brincaia che fiadu rude,
ma non che tòrrada cuss'occasione
pro chi sos annos birdes e fozidos
che unu sonnu mi sunu isparidos.

Che fumos de incensu happo s'ammentu
olande cun su brassamu in sas alas
de sos tempos chi fattu mi han cuntentu
lusingheris de pompas e de galas.
Oe nd'intendo appena su lamentu
ca mi han de bottu giradu sas palas;
sas legges naturales dadu han prou
cuncedinde onzi cosa a tempus sou.

Oras bellas e dies tramuntadas
bos happo in sa memoria continu
pro cando battizzadu mi han sas fadas
in sos benales currinde a trainu.
Cantos ammentos, cantas pizzinnadas
in sa prima carrela 'e su destinu!
ue sos coros cun s'amore curana
dies e oras bellas pagu durana.

Sonniende promissas e iscusas
mi ch'est passadu impresse su 'eranu,
ca de sa vida musicas e musas
si che sun tramudadas a lontanu;
finidu han de cantare sas pubusas,
oramai no est pius manzanu
de una die chi tardu est avreschida,
de una vida chi 'olende est creschida.

Solu s'amore a campare m'azzuada;
finas a cando s'alenu mi restada,
susteninde su corpus, chi no ruada,
cando a bolare s'anima s'apprestada
e in s'eternu padente si cuada;
tando nè dies nè oras si festada
pro chi sa vida nostra 'e custu mundu
est in s'eternidade unu segundu.