Accunortadu e bintu
de Antonello Bazzu

… Non serro oju,
prus de su cabidale
est tostu istanotte su lettu
che pedra tumbale
e non drommo…
So solu…
Mi càmbio ‘e costazu
e mi tirat su lentolu…
Un’iscutta… e isvilidu
e sueradu
a girare mi torro,
isconsoladu.

Est nott’ ‘e basca nottesta
e non si movet foza;
mannas che luna ‘e maju
(chi paret mi nde ruant subra),
lereddant in chelu a mizas
e mizas sas istellas,
rient, no est de me malefadadu,
ma intamen, de su dolu
e de custu penosu bìver’ meu
pagu puru, paret, nde l’importat.

Arrodiadu ‘e mudesa,
lughe istudada,
e ventana isbambarriada,
in•d unu lettu ‘e tiria
sa solidade mia
m’abbratzo
e ch’esserat s’anzone’ ‘e rughe
de s’ùltimu tusonzu,

mi l’astringo,
la faeddo… e la carigno,

accunortadu e bintu
dae su fogu chi mi brujat intro…

Mentzione in sa setzione B de su cuncursu de poesia "A pes de Santu Padre" Bortigale 14/9/2017