A tibe o Sardigna
di Franceschino Satta

Tessere ti cheria in rimas d’oro
s’istima chi ti nutro, o terra amada.
Isula antica, agreste, iscossolada,
mantenes artu e sacru su decoro.
Prenda dechìa, nobile tesoro,
laccheddu d’un’istirpe isventurada.
Fizos tuos t’han semper venerada
dàndeti tottu: onore, anima e coro.
Pro tene, sero-sero ei su manzanu
milli funtanas cantan chin ardore
sos mirabiles gosos de s’Arcanu.
Si so afflittu, in locu anzenu, innedda,
pro chi non m’abbelenet su rancore,
lego versos de Satta e de Deledda
e m’intendo subrime in su dolore.