|    
           A 
            su Poeta Gian Giuseppe Contini 
            di Giuseppe Concas 
           Deo no isco mancu d’è su 
            paese 
            e mi criticas male e tinde affutisi 
            ma bi cres chi curiosu sese, 
          illumene sambenadu solu esistisi 
            pro me, ca non connosco sa dimora 
            no las fattu presente si lu ammitisi 
           preciso e no insisto ancora 
            ma ite ‘nda narre s’iscanesu 
            mandare tiche podet in malora. 
          Nois sa poesia amos cumpresu 
            cun su primu cittadinu in santa paghe 
            de totos trese nessunu sest’offesu! 
           Tue che bonaccione, chi ses faghe 
            che unu innorante sempliciotto 
            faeddas de s’antigu nuraghe. 
          Deo so anzianu e pagu potto 
            e deperida e sa carena mia 
            freno sa cursa e cammino a trotto, 
           suero solu, cando penso ebia 
            chi prò me non torra su eranu 
            ammentos bellos de sa pizzinnia, 
          ma sò cuntentu si de conca sanu 
            finas’a morrere, su fizzu e Deu 
            in su chi potto a dare sa manu 
           e comente credente stintu meu 
            su Vicariu mi faghiat’iscola 
            de no leare su caminu feu. 
          E tue trattas ainos de mola 
            senza ischire narrere ite cosa 
            cun versos chena sensu ola ola. 
           Nara Bolotana, e ite bintra Bosa 
            e no nde fettas de confusione 
            cando iscries a Concas e Rosa. 
          E cando faghese unu minestrone 
            non penses solu a sa uca tua 
            puru a Zuseppe, Renzo, e Don Peppone, 
           e non lu vetas bambu che lua 
            verdura, pisu, orzu e pistizzone 
            bene cotta e no sia mesu crua. 
          Fino saludande bo solu 
            a su collega Renzo e a Tie 
            su Bolotanesu arrennegagiolu. 
          Bolotana, 09-09-2008  |