A sos fedales de su Barantres
di Antiogu Cappai Cadeddu

Invoco da sas musas su coragiu
pro faeddare a sa bella cumpagnia,
ca mi atrivo a fagher in poesia
a sos fedales mios un'omagiu.

A bois pedo unu pagu 'e passentzia
chi tenzedas pro mi iscurtare
sos versos chi apo crefiu mastrolare
ruzos de forma e cun paga issientzia.

Ca soe unu poeteddu de taulinu,
otavas in sas garas no nde canto,
cadatantu cumponzo, e no mi nde anto,
carchi cuartina cun su cuartu 'e su 'inu.

Ma como intro luego in su tema
de custa festa chi semus festande,
ca giai medas nde bido cascande
pro causa de sa mia cantilena.

Pois de tantos istrobos e impannos,
ca fuit difitzile sa detzisione,
su Barantatrese in unione
festat como sessantachimb'annos.

A sos chimbanta, o goi o gai,
sa festa no nos fuit resurtada,
como est de bindigh'annos ritardada,
ma namos: 'Mezus traddu chi no mai!'

E si bindighi in prus che nd'at colados,
de su restu, chimbanta los tenimos,
mezus de tando oe nos difendimos,
ca semus 'Chimbantennes magiorados'!

E pois, chimbanta o setanta,
sunu totu cuntzetos matematicos,
sa vida la leamos, semus praticos,
comente in Bosa faghen, canta canta.

Si permitides bos naro ancora
chi sos numeros sun prenos de ingannos:
sos oos no si contan, ne sos annos,
ca na'chi si los papat sa colora!

E duncas bos fato sa preposta:
sos annos prus de no los contare:
si caligunu bos deet pregustare
s'edade, li faghide origas tostas!

Biadu fuit su tempus antigu,
lerozu e calendariu no aian,
luna e sole ebia inditaian
su tempus, chi li fuit prus amigu.

No b'aiat paberis ne atos de nàschida,
ne municipios ne burogratzia,
dognunu aiat s'edade chi sentiat
sena ischire cantu nd'aiat pàschida.

Ma custu ragiu de modernidade
mos cheret totu bellos incuadrados
in sos postos e ruolos assignados
da sas fases diversas de s'edade.

E cando sos sessanta che as coladu:
'Ista calmu, ses betzu, caru meu,
ses antigu che petzu de museu,
in sa vitrina bene assetiadu!

Faedda bene, no fetas disatinos,
da esempios bonos a sa gioventude,
no istravitzies, pensa a sa salude
e chi sun criticande sos bighinos.

Mira chi ses intradu in menopausa,
leande su pee da s'aceleradore,
frena e rallentèlu su motore
si de peus dannos no cheres sa causa.

Cando sas frecias fuin a mesudie,
tando si, chi fuit gloria e fuit bellesa,
ma como sun a sas ses e mesa
no las fetes artziare! Guai a tie!'

Ma cun totu custas avvertentzias
mi che azis unfiadu su matimene,
pro me no bi at sabiore ma machimene,
ca mi paret de morte una sentenzia!

Ca semus mannos como e vacinados,
da ora intrados in magiore edade,
ischimos ite est bene e ite est male,
da s'isparientzia 'e sos tempos passados.

Duncas no nos lessemus coglionare
cando nos naran: Ormai sezis betzos!
ca ancora za funtzionan sos atretzos.
. de sos cherbeddos. pro bene pensare!

Semus betzos in sos pensamentos,
cando no nos renoamos dogni die,
bivimos suspirande de asie,
solu moliande in antigos ammentos.

Semus betzos cando no isperamos,
no amos isetos, no sognamos prusu,
sa tristura mos calat a susu,
cando, serrados aintro, disperamos.

Pitzinnos semus in dogni edade,
cando sos sentimentos dividimos,
cando che nostros propios sentimos,
penas e gosos de sorres e frades.

Pitzinnos semus in dogni mamentu
si aberimos su coro a s'ispantu,
e de ogni die sentimos s'incantu,
ringratziande a Deus cun cuntentu.

Nois semus de su Barantatrese,
s'annu de sa gherra e de su famene,
semus classe de ferru e no de ramene:
...che amos catzadu su Duce e duos rese!

Naschidos semus in tempos ingratos,
chi babos nostros che fuin in sa gherra,
e mamas nostras median sas perras
de su tachinu. e no fumis atatos!

Creschidos in tempos bisonzosos,
bistires e calzones tapulados,
e bi nd'aiat prus malassortados
iscurtzos in s'ilgerru e brigonzosos!

Fatos mannos a fortza e pisu bellu,
pisigheddu, e fae e basolu,
casizolu e pilotu e peta solu
cando fuit barata in su masellu.

In s'iscola b'aiat severidade
avansos de regime autoritariu,
totu italianu su vocabolariu,
brivaos sa limba sarda de faeddare.

Andamis a cresia a sa dotrina,
chi mos imparaiat Tia Peppighedda:
Zesu ite passensia iscuredda,
a peleare cussa piseddina!

Mancari gai semus fatos mannos,
ma cun problemas e dificurtades,
forsis diat esser bellu a torrare
a pitzinnos pro biver cussos annos!

Dognunu at leadu su propiu caminu,
pagos in bidda che sun abarrados,
paritzos Deus che los at leados,
ca na'chi fuit iscritu in su distinu.

E oe festamos aunidos umpare,
sos primmos nostros sessantachimb'annos,
e, cun s'azudu 'e Deus, betzos mannos,
auguramos ancora a che torrare!

A Sant'Antiogu e a Deus preghemus,
prus de chent'annos nos lesset in vida
sanos, cun sas famiglias aunidas,
medas de custas dies nde festemus!

Su 24 de Austu 2008