A sa Sardigna
di Gianfranco Rosa

Terra mia, puite ti distinghes
Tra sas raras bellesas de su mundu?
Est po su mare chi giughes in tundu,
Est po sos montes ch'in su cor'istringhes?
O est po sas campagnas, ca las tinghes
De unu color'azzesu e profundu ?
Puite ti distinghes e mi piaghes
Aspra terra de roccas e nuraghes?

Ad esser su chelu trasparente
Chi no ischid it'est inquinamentu,
Sa paghe, sa calma, su cuntentu
Chi poned in s'anima e in sa mente?
O su sas aria ruggias de occidente
In d'unu sero ch'annunziat su 'entu?
O s'incantu isteddadu e silenziosu
De sas nottes, cumpanzas de riposu?

Folzis est su cantu pastorile
De rara bellesa e melodia,
Sas armoniosas rimas de poesia
Chi essin da intro unu cuile?
O su ballu pasadu, antigh'istile
De chie prus dimustrat balentia?
O, ancora, sas boghes de sa murra
In sa Barbagia, Logudoro e Nurra ?

An esser sos costumes, tottu pintos
De riccos broccados frorizados,
Sas faldas, muncaloros ricamados,
E sos zippones, sizidos in chintos?
In dogni idda costumes distintos,
Tantos serios e tantos colorados;
E s'istimenta mi paret s'isprigu
De un animu sardu prus antigu.

O sos nuraghes folzis, misteriosos,
Monumentos de antigas tziviltades,
Testimonzos de gherras e amistades,
Severas turres, custodes gelosos
Chi an cunservadu in sos muros bugiosos
Boghes e sonos de atteras edades.
Negand'e dare in pastu de s'istoria
Sos milienarios segretos de gloria?

O sos males presentes e passados,
Isula mama 'e luttu e de dolores,
Mama de impiegados e pastores,
Mama de tantos fizos emigrados,
Mama de innozentes sequestrados
E mama de sos reos sequestradores?
A fin'e contos mi piaghes ebbia
Folzis ca t'isco finas mama mia!

(1987)