A s’amigu Zuseppe Concas de Bolotana
di Antonio Piras

Peppe, ch’in poesia ti diletas,
t’imbio duas rimas male fatas,
ispero tue puru mi nde fetas.

In custa muta so’ iscrind’a ratas
ca passande mi nd’est tota sa gana
e soe cun sas Musas in cumbatas.

Ma po s’amigu aberzo sa funtana,
fato calare su suor’a rios
mancari chi nde perde pedd’e lana.

Trìpio sa mente e istintos mios
a nde ‘ogare tota sa sustantzia,
finas a cuddos ultimos butios.

Peppe, ca m’as dadu s’amigantzia
coment’an fatu Luigi cun Maria,
mancari versos de pag’importantzia

ispero chi apretzies custa mia,
da un’amigu a un’ater’amigu
chi m’at mustradu zeniu e simpatia.

Comente narat cuddu ditzu antigu,
sos amigos po me sun raras prendas
de costoire in log’e aprigu.

Tènedi contu, Pe’, e non t’arrendas
a custu tempus feu, imboligadu
in chentumiza malas fatziendas!

E cadatantu, a colpu pasadu,
bufa unu ticu ‘e sutzu licorosu,
mancari siet de cuddu “Barricadu”!

Como, Peppe, ti dao s’adiosu!
Ti saludo cun d’un’istrinta ‘e manu
comente a un’amigu afetuosu.

Custas rimas t’imbio da Iscanu,
ca isco las apretzias e ammiras,
isperande, in vigore, semper sanu

de ti torrar’a bier! Antoni Piras!

In Iscanu, su ses de Martu de su Duamizaedeghe