A Nugoro
di Franceschino Satta

Pro Nugoro una bella cantonedda
iscrivo chin sas alas de su coro.
Una cantone durche, labras d’oro,
sinos d’amore, brunda, ocrinighedda.
Chi jucat sos profumos d’una rosa
e de su chelu "immensu" luche e brama:
bella che-i sos affettos d’una mama,
durche che-i sos sospiros d’una isposa.
Chi jucat de cust’isola galana
sos colores alligros de "Su Monte",
s’alinu friscu e sanu ’e s’orizonte
e de lusingas d’oro una funtana.
E chin sa luche ’e s’anima, cuntentu,
ti pinto sos segretos de su coro;
ti pinto, Nugoro cara,unu tesoro
in sas isferas de su firmamentu.
E chin s’ammentu arcanu ’e sas isperas
chi m’han postu su coro in tribbulìa,
ti dasso custa durche sinfonia
chin sas notas de milli gardaneras.
Si peri cras s’eternu Redentore
mi rizivit in sinos d’una tumba,
da’ ibe iscappo, bella, una culumba
chi ti benichet chin sinzeru amore.